1Pierwszym krokiem do ułożenia planu BARF jest określenie dziennej oraz tygodniowej ilości pokarmu, który podasz psu. W BARF-ie określa się to jako procent masy ciała psa. W zależności od wieku, trybu życia, aktywności psa dawka dzienna wynosi 2-7% masy ciała psa. Choć zdarzają się szczeniaki, które jedzą 10% masy ciała dziennie i wcale nie wyglądają jak duża okrągła piłka Każdy pies jest inny.
Dla wspomnianego owczarka niemieckiego dawka tygodniowa to 6,65kg, więc:
3Gotowy przykładowy plan żywienia dla wspomnianego owczarka, bilansowany na tydzień .
Użyte produkty BARF:
Stosując gotowe produkty BARF mamy ułatwione zadanie.
1Absolutnie nie powinno się karmić psa ugotowanymi kośćmi, kośćmi bardzo twardymi lub pochodzącymi od starych zwierząt.
Kości ugotowane lub po innej obróbce termicznej są szczególnie niebezpieczne ponieważ rozdzielają i łamią się na ostre kawałki, które potrafią przebić jelita.
Należy też uważać z podawaniem surowych całych kości szczeniętom, psom starszym lub chorym. Ten rodzaj pokarmu może powodować zaparcia, dlatego lepiej wtedy zastosować mięso z mielonymi kośćmi. Jeśli pies jest w mocno zaawansowanym wieku lub ma tendencje do zaparć można całkowicie wykluczyć surowe kości z diety, jednak należy zadbać o uzupełnienie diety w inne źródło wapnia (mączka ze skorupek jaj).
2Nie podajemy surowej wieprzowiny, ani podrobów wieprzowych ze względu na możliwość wystąpienia w niej wirusa zagrażającego życiu psa.
3Przy podawaniu podrobów należy kontrolować ilość wątroby. Zawiera ona bardzo dużo witaminy A, której przedawkowanie jest niebezpieczne dla zdrowia. Bezpieczna dawka wątroby to 50-150g 1-2 razy w tygodniu.
4Warzywa i owoce powinny być podawane psu surowe w postaci drobno zmiksowanej lub przeciśniętej przez sokowirówkę. W innej postaci nie zostaną strawione.
Zabronione warzywa to:
– cebula (powoduje anemię)
– awokado
– bakłażan
Należy też z umiarem stosować warzywa takie, jak kapusta, brokuły, kalafior, rzodkiew czy chrzan – zbyt duże ich ilości wpływają niekorzystnie na funkcjonowanie tarczycy. Nadmiar surowej fasoli, grochu czy ziemniaków może prowadzić do rozstroju żołądka, dlatego ich ilość w diecie również powinna być ograniczona. Pozostałe warzywa są dozwolone.
Zabronione owoce to:
– czarny bez
– pigwa
– winogron
– karambola
Nie należy podawac psom skórki owoców cytrusowych, zawarty w niej limonen jest silnie alergizujący i ma niekorzystny wpływ na wątrobę. Pozostałe owoce są dozwolone.
5Nie zaleca się podawania psu olejów roślinnych, badania wskazują, że organizm psów nie radzi sobie z przetworzeniem kwasów tluszczowych ALA występujących w olejach roślinnych na przyswajalne postaci kwasów tłuszczowych DHA i EPA. Kwasy DHA i EPA występują w olejach rybich (olej z wątroby dorsza, olej z łososia) i są całkowicie przyswajalne bez zbędnego obciążenia trzustki jak w przypadku olejów roślinnych.
6Powszechne jest podawanie psom jogurtów czy kefirów jednak produkty mleczne mogą wywoływać alergie u psów. Część psów ma niedobory enzymu laktazy odpowiadającego za rozkład laktozy – cukru znajdującego się w produktach mlecznych. Brak enzymu laktazy powoduje fermentację tego cukru i co za tym idzie możliwe wzdęcia, bóle brzucha a nawet biegunkę. Oczywiście zachowując zdrowy rozsądek mozna podać te produkty psu jako smakołyk czy dodatek, jednak sensowna ilość to 2-3 łyżki stołowe dodane do 500g innego pożywienia a nie cały kubek 200g na raz.
Wprowadzenie diety dla dorosłego psa, który do tej pory był na karmie komercyjnej rozpoczynamy od przywrócenia naturalnego stanu enzymów i flory bakteryjnej w układzie pokarmowym psa. Przez 6-10 dni podajemy psu wyłącznie nieoczyszczone żołądki wołowe mielone razem z zawartością (żwacze). Dla psów o dużych skłonnościach do alergii możemy zastosować żołądki baranie mielone razem z zawartością. Żołądki zawierają potrzebną psu florę bakteryjną, której psu po suchej karmie jest absolutnie brak. Pies potrzebuje naturalnych bakterii, które sam sobie uzupełnia jedząc m.in. kocie lub psie odchody lub różne znalezione nieczystości. Podając nieczyszczone żołądki wołowe zapewnimy psu naturalna florę bakteryjna, po której dieta BARF stanie się naturalnym pożywieniem psa. Powoduje to obniżenie pH żołądka do 1 oraz produkcję odpowiednich enzymów żołądkowych. Wspomoże to żołądek psa aby był on w stanie poradzić sobie z kośćmi i dużymi kawałkami mięsa, zapewni barierę ochronną organizmu psa przeciwko bakteriom i pasożytom. Dodatkowym bonusem będzie zaprzestanie poszukiwania przez psa na spacerze różnych nieczystości.
Jak przestawić psa na BARF? Najlepszy sposób to dzień głodówki w celu oczyszczenia jelit ze złogów suchej karmy a następnie przez 6-10 dni podajemy mielone żołądki z zawartością. W pierwszych dniach nie podajemy psu mięsa ani kości. Od 3 dnia możemy wprowadzić niewielką ilość miksowanych warzyw. Od 5 dnia część posiłku może stanowić mięso bez kości, 1-2 razy w tygodniu można dodać 1 żółtko jajka (bez białka, surowe białko utrudnia wchłanianie biotyny). Jeżeli wszystko przebiega bez większych rewelacji ze strony układu pokarmowego naszego psa, a w 98% przypadków tak właśnie jest, to po tym wstępie zaczynamy karmić psa normalnie według założeń diety. Dobrze jest wprowadzać kości do diety stopniowo, zaczynając od mięsa z zawartością mielonych kości, obserwując czy nie powodują zbytnich zatwardzeń i problemów z wypróżnianiem. Jeżeli nie ma problemów stopniowo zwiększamy udział kości do poziomu wyliczonego w diecie, następnie dodając do diety kości mięsne (kości z pozostałością mięsa – szyje, skrzydła, kości ze szpikiem i chrząstkami) aby pies mógł żuć i gryźć.
Nie polecam przechodzenia na dietę BARF w sposób stopniowy, np. mieszając część dotychczasowej suchej karmy z BARF lub stosując jeden posiłek tradycyjny a drugi BARF. Mimo, że nagła zmiana sposobu żywienia może wydawać się obciążeniem dla układu pokarmowego zwierzęcia to przy zastosowaniu się do powyższych zaleceń zmiana ta przebiega bezproblemowo u znakomitej większości psów. Mieszanie dwóch rodzajów pokarmów (tradycyjne suche karmy o dużej zawartości produktów zbożowych i dieta BARF) ze względu na konieczność produkcji dwóch różnych zestawów enzymów trawiennych (często wzajemnie się wykluczających) jest bardzo niekorzystne dla układu trawiennego psa.